De Specialist Ouderengeneeskunde is een bedreigde soort. U herkent ze wel in de praktijk. Vaak druk, meestal gehaast, onbegrijpelijk rapporterend voor de verzorging, te veel verantwoordelijkheden op een kleiner wordend bordje en licht gekrenkt over de afnemende invloed in zorginstellingen. En dat is niet verwonderlijk.
De instroom van AIOS Ouderengeneeskunde is de afgelopen jaren gelijk gebleven met 57%. Een golf van dubbele vergrijzing komt op ons af. Een extra duit in het zakje wordt gedaan door de extramuralisering, afstoting van psychogeriatrische zorg in de psychiatrie en uitdagingen in de eerstelijn. Hoe bieden we over vijf jaar de kwetsbare oudere de juiste zorg op het juiste moment op de juiste plek? Een onmogelijke uitdaging hoor ik u denken.
Zeker, we gaan de komende jaren grote uitdagingen tegemoet in de ouderenzorg. Maar in tegenstelling tot de cynische schets van de Specialist Ouderengeneeskunde en maatschappelijke ontwikkelingen, zie ik ook kansen. Kansen om te doen waar we goed in zijn en een unieke bijdrage te leveren aan de ouderenzorg. Centraal hierin staan de kernkwaliteiten van ons vak: communicatie, samenwerking en medische expertise met levenskwaliteit bij kwetsbare ouderen.
Afgelopen maart hebben Verenso, V&VN en NAPA een baanbrekende handreiking uitgebracht over taakherschikking in de ouderengeneeskunde. Bij ZBVO grepen we deze kans aan om hier een masterclass over te organiseren: hoe geef je in de praktijk vorm aan taakherschikking? Ik neem uit deze avond mee dat wij, Specialisten Ouderengeneeskunde, in gesprek moeten hoe wij onze rol binnen de ouderengeneeskunde zien in relatie tot andere collega’s. We kunnen niet áltijd alles zelf blijven doen. We zullen bereid moeten zijn om bepaalde taken te delegeren en herschikken. Doen we dat niet, dan worden we vanzelf ingehaald door de realiteit, de wetgever en ons werkplezier. Om een heilig huisje ter discussie te stellen: ligt de unieke expertise van de Specialist Ouderengeneeskunde in de directe patiëntenzorg? En zo ja, waarin en in welke mate?
Zegt u het maar. Ik heb de antwoorden niet. Wel heb ik de overtuiging dat we de toekomst fier tegemoet gaan door sensitiviteit voor maatschappelijke ontwikkelingen, kritische zelfreflectie en krachtige positionering op onze unieke kernkwaliteiten voor de kwetsbare oudere. Oja, ik benoemde zojuist toch dat de instroom van AIOS Ouderengeneeskunde slechts 57% was? Het aantal instromers is toegenomen van 108 in 2018 naar 150 in 2021. Glas halfvol?
Column door: Bas ter Brugge is AIOS Ouderengeneeskunde. Bij ZBVO heeft hij de rol van Adviseur Onderwijs en Scholingen en is daarmee ook inhoudelijk kartrekker van de ZBVO Academy.
